Hoogeveen, 13 april 2011
Beste allemaal,
Vanmiddag heeft de neurologe me weer gebeld.
Afgelopen maandag (11/4) had ik haar ook al gesproken, omdat ze een verhoogde CK-waarde in mijn bloed hadden gevonden. Dit kon wijzen op een spierziekte of iets dergelijks, maar ook op een blauwe plek.
Omdat ik een aantal weken voor het bloedonderzoek van de zoldertrap was gevallen, kon het ook heel goed door de val komen.
Nog eens CK laten prikken was haar advies.
Dinsdagmorgen heb ik dat laten doen.
Vanmiddag kreeg ik weer telefoon van dr. Zorgdrager. Ze vertelde dat mijn CK-waarde nog steeds te hoog was. De andere gegevens van het onderzoek, waaronder de schildklier, waren allemaal prima. Ze denkt nu in de richting van een spierziekte.
Voor verder onderzoek gaat ze deze week alle gegevens opsturen naar het UMC in Groningen (UMCG).
We hopen dat ik binnen een maand daar terecht kan. Ook nu moeten we maar weer rustig wachten.
Het wachten wordt zwaarder. Het herstel blijft stilstaan en soms gaat het zelfs wat achteruit. De duim van mijn rechterhand kan ik bijvoorbeeld niet meer mooi strekken.
Vanmorgen ben ik van de fiets gevallen. Bij het opstappen had ik niet genoeg kracht in mijn armen om me op het zadel te drukken en niet genoeg in mijn benen om het te corrigeren. Na drie pogingen was de kracht verdwenen en viel ik dus. Schaafplekken op mijn gezicht, een heel klein stukje van mijn hoektand en een zere bil zijn het gevolg. Gelukkig valt die schade mee.
Ik was er natuurlijk wel behoorlijk van ondersteboven. Nu toch echt maar het zadel naar beneden!
De kinderen genieten nog steeds van het gezin zijn. Afgelopen maandag zijn we ’s avonds gaan picknicken. Lekker lasagne in het bos gegeten. De rust en tevredenheid die we op de koppies zagen deden Harm en mij goed.
We zijn ons er van bewust dat we wel in een heel bijzondere tijd en situatie leven. Onze kinderen hebben op het moment beide ouders thuis. Er is altijd iemand beschikbaar. Dat is een voordeel van deze periode. Daar genieten we van.
We krijgen regelmatig te horen dat er voor ons gebeden wordt, dat doet ons goed.
Blijven jullie vragen om duidelijkheid, om kracht en rust?
We vinden het geweldig hoe jullie allemaal met ons meeleven.
De duidelijkheid lijkt heel voorzichtig dichterbij te komen.
Na ons eerste bezoek aan het UMCG hoop ik weer een update te sturen.
Tot post,
Marlinda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten